piątek, 10 października 2014

Od czego zacząć... musi się chcieć !

Dzisiaj pierwszy post z cyklu: jak ruszyć tyłek i wreszcie zacząć zwiedzać, skoro tak o tym marzyliśmy...

Jak już wspomniałam w poście poprzednim, aby gdzieś wyjechać trzeba tego chcieć. A nie wszyscy chcą. Takie siedzenie przed telewizorem i narzekanie: no tak, pojechałbym ale wszystko takie drogie, a nie wiadomo czy warto, tyle razy byliśmy u Stefanów na działce i fajnie było, człowiek pojedzie i nawet nie zahandluje żeby się zwróciło, a tacy jedni byli i im się nie podobało, bo deszcz padał a miało być słońce... I tym podobnie. No i dalej siedzi się przed tym telewizorem, ale z przytulną świadomością, że gdyby chciał to by pojechał ale po co! A chcieć się musi!

Świat ciekawy jest niezmiernie ale nas też to musi  ciekawić. Świat nie czeka na mnie, Puszkową, aż przybędę, a on, ten świat, witać mnie będzie chlebem i solą, karaluchem w cukrze czy smażoną świnką morską, zależnie od kontynentu i zwyczajów witającego. Świat nie zapada w letarg natychmiast po moim wyjeździe, zostawiając tylko dyżurnych, którzy odliczać będą dni do mojego powrotu, łkając od czasu do czasu z tęsknoty. Świat po prostu sobie jest. Żyje własnym życiem, ciesząc się gdy wzbudza nasze zainteresowanie ale nie wymagając od nas pouczeń i narzucania własnych obyczajów. My też jesteśmy częścią tego świata, inną po prostu, i równie fajną ale ani lepszą ani gorszą...

Czyli: najpierw musimy chcieć. Jak już wiemy, że chcemy a jesteśmy tego pewni, szukamy miejsca, które zawsze, ale to zawsze chcieliśmy zobaczyć.

Wiecie, że jest sporo osób, które nigdy nie były nad naszym morzem? Zawsze chciały ale jakoś tak nie wychodziło... I na pewno nie wyjdzie jeśli nadal będą tylko na etapie : chciał(a)bym ale się nie da! Bo...bo...bo...bo... i milion innych argumentów.

Nasze morze cudne jest, choć śledziami śmierdzące, bure, wzburzone i brzegami kamieniste a na pewno zimne. Ale jest nasze i jest moim najukochańszym morzem na świecie. Nie ma znaczenia czy to listopad, kwiecień czy lipiec... Wiadomo, zimne jest przez cały rok ale kto chce je poznać naprawdę, w miesiącach letnich niech lepiej da sobie spokój. Samo morze cieplejsze jest lecz tylko trochę za to brzegi nikną pod stadami bałwanów, którzy przywlekli się, bo RODZINA W LECIE NAD MORZEM WYPOCZYWAĆ MA! I tak sobie wypoczywają, jeden obok drugiego, tyłem do morza mojego ukochanego bo wiadomo... wieje więc trzeba zrobić sobie ścianę z parawanów i to najlepiej wysoką na pięć metrów. Morze jest wtedy tylko tłem widzianym w szparach między tyczkami.
Ale jedźcie nad nasze morze poza sezonem... Jest po prostu piękne... Cisza, spokój i tylko my...Rozmarzyłam się...
A wracając na ziemię czyli nad morze :) ceny po sezonie są jednak dużo niższe. Wszystkie mrożone ryby z hurtowni z południa Polski zostały już sprzedane jako świeże w sezonie, więc jest szansa na świeżą prawdziwą, znikają budy WSZYSTKO PO 4,5,6  i zapada cisza..Nie ma przewalających się tłumów, szum morza słychać nawet na obrzeżach miejscowości nadmorskich i jest pięknie!

A może nie morze? A może góry?

Wiecie jakie są piękne nasze góry latem? Dopiero w tym roku je odkryłam. Owszem, zima, wiadomo : narty i te sprawy,  ale raczej pod hasłem: JAK UTRZYMAĆ SIĘ NA NARTACH I SIĘ NIE ZABIĆ... O moich narciarskich wyczynach można przeczytać zresztą u Futrzatego na blogu więc nie będę się powtarzać. Futrzaty ma lepszy ode mnie zmysł obserwacji i moje narciarskie możliwości opisane zostały u niego dużo bardziej złośliwie niż zrobiłabym to ja ale w tym roku nie miał szansy! Nie było śniegu...

I naraz okazało się, że luty lutym, słoneczko świeci, pierwsze stokrotki kwitną a bazie już puchate :). I można sobie godzinami chodzić. Żadnego lodu, śniegu, może trochę błota i to wszystko w lutym! Wiadomo, w góry wyższe nie ma się co wdrapywać bo szlaki oblodzone i niebezpieczne. Ale na tzw. parterze? Cudo! I tak właśnie w lutym odkryłam letnie góry :). Okazało się że Sudety nie wymagają ode mnie sprzętu wspinaczkowego, specjalnych ciuchów i butów w full-wypasie, co najwyżej  czapkę i kurtkę na tzw. wszelki wypadek :). I jeszcze butelkę wody, kawałek ( może być spory) czekolady albo batonik w plecaczek i ŻYCIE JEST PIĘKNE!!! Przez cały rok :) Na kawałek narciarstwa też oczywiście się w lutym załapałam, bo są trasy naśnieżane, ale letnie góry są zdecydowanie przyjaźniejsze.A tam, i tak są piękne  przez cały rok!!!  I można chodzić, chodzić, napawać się widokami, ciszą i pachnącym powietrzem, mówić : "dzień dobry" mijanym osobom i nie paść z przemęczenia ;).

Tak więc wystarczy chcieć! Morze, góry, jeziora...A jeszcze został cały świat....

O tym następnym razem. Bo aby jechać gdzieś tam czasem wiza jest potrzebna, zwłaszcza ta rzekomo przez wszystkich rodaków umiłowana i do życia niezbędna w związku z czym informacja, ze nie jest ona z automatu w dniu urodzenia  przydzielana, traktowana jest jak wypowiedzenie wojny i zerwanie sojuszy wszelakich... :) I właśnie o tym, jak ją zdobywałam, opowiem ...


Pozdrawiam i do następnego spotkania. Puszkowa

PS. Na moje narciarskie perypetie zapraszam na blog Futrzatego: www.puszkowewidzimisie.blog.pl



Lutowe bazie :)



Luty w górach... Niewiarygodne!

A tu już lipiec
Takie lutowe słoneczko


Mały Staw koło Samotni

Sierpniowe Sudety


Wang...
Wszystkie zdjęcia są, oczywiście, mojej produkcji a zrobione zostały aparatem marki...jak mi zapłacą za reklamę to powiem :) Pozdrawiam ciepło!

8 komentarzy:

  1. Wcale nie pisałam o 2.35. Nie umiem zmienić godziny :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Kochana, wchodzisz na bllogera, obok ikonki z "przejdź do listy postów" masz strzałeczkę w dół - klikasz w Ustawienia, dalej Język i formatowanie no i zmieniasz sobie czas zależnie od miejsca w którym jesteś. Ja mam czas pacyficzny, bo póki co dryfuje... na necie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Już poprawiłam :) Dzięki! Przynajmniej nie będę przekonywać czytających, że po nocach nie śpię aby rano, przy kawce, jakieś moje pisanie mogli przeglądać. Rano przy kawce jestem ja i innych pisaninę przeglądam :)

      Usuń
  3. Ach, zapomniałam dodać, że dobry post, taki dla mnie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiem jak bardzo kochasz góry... :). Jak nie będzie o górach, dam Tobie znać, żebyś wzroku nie męczyła :)

      Usuń
  4. No to ja też mam czas pacyficzny... Czy to znaczy że jeszcze możemy sobie pospać?...

    OdpowiedzUsuń
  5. Kurcze, kocham morze. Urodziłam się nad morzem i tak mi zostało. Gapię się na morze i zawsze siedzę przodem do morza i się gapię i kontempluję i się wzruszam. Muszę jechać w przyszłym roku, ale morza mi kiedy jestem zawsze mało i kiedy odjeżdżam to płaczę. Kalinaxa pozdrawia :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Jak ja Ciebie rozumiem... Nad morzem wystarczy być... Siedzieć i patrzeć w szumiące fale i odkrywać jak mało nam do pełni szczęścia brakowało. Kocham morze. mam wrażenie że ono żyje własnym życiem, z którym my, ludzie, niewiele mamy wspólnego. A ono pozwala nam na tak wiele...

    OdpowiedzUsuń